فرمالین (فرمالدهید) اولین بار توسط دانشمند روسی به نام الکساندر باتلر در سال 1859 کشف شد. این گاز به آسانی از احتراق ناقص ترکیبات حاوی کربن ایجاد می شود. در دود حاصل از آتش سوزی جنگل ها، حجم زیادی از فرمالدئید وارد جو می شود. به غیر از این مسئله دود حاصل از اگزوز ماشین ها و دود سیگار و دود ناشی از کارخانه ها هم دارای مقدار زیادی فرمالین هستند. فرمالین به طور طبیعی در اتمسفر از واکنش اکسیژن با متان و سایر هیدروکربن ها در اثر نور خورشید حاصل می شود. همچنین از فرآیند متابولیسم برخی از هیدروکربن ها هم مقدار اندکی فرمالین تولید می شود. معمولا
فرمالین دارای درصد اندکی متانول برای محدود کردن پلیمریزاسیون است. فرمالدئید خواصی مانند سایر آلدهیدها دارد. به این صورت که معمولا واکنش پذیر تر از سایر آلدئیدها است.فرمالین در آب به خوبی حل می شود.
ماده اولیه تولید فرمالین متانول می باشد. متانول به سرعت تبخیر شده و پس از مخلوط شدن با اکسیژن هوا یک گاز قابل انفجار تولید می کند که جهت جلوگیری از خطرات حمل و نقل و ذخیره متانول ، لوازم اطفا حریق، مخازن مجهز به سردکن استفاده می گردد. در واحد تولید فرمالین ابتدا متانول به وسیله حرارت به بخار فوق داغ تبدیل شده سپس به نسبت معین با اکسیژن هوا مخلوط و از روی یک بستر کاتالیزور در دمای 300 درجه سانتی گراد عبور داده می شود. پس از عبور مخلوط گازها از روی کاتالیزور در واحد راکتور گاز فرمالین تولید می شود. گاز
فرمالدئید به همراه گاز های نیتروژن، دی اکسید کربن و بخار آب از راکتور خارج شده و پس از سرد شدن به داخل برج جذب هدایت می شود. در اثر تماس جریان آب فرمالین موجود در گاز جذب شده و محلول فرمالین تشکیل می شودکه در قسمت پایین برج نگهداری شده و پس از سرد شدن به داخل مخزن ها ی ذخیره هدایت می شود. در کل می توان گفت فرمالین در صنعت از اکسیداسیون کاتالیزوری
متانول تولید می شود. معمولا از نقره فلزی یا مخلوط اکسید آهن و مولیبدن به عنوان کاتالیزور استفاده می شود. در صورت استفاده از اکسید آهن و مولیبدن به عنوان کاتالیزور، متانول با اکسیژن در دمای 400 درجه سانتی گراد واکنش داده و طبق واکنشی فرمالین تولید می شود.
روش نگهداری جانوران در فرمالین
فرمالین 10٪ بافر ثابت کننده معمولاً برای حفظ بافت ها برای بافت شناسی (هیستوپاتولوژی) معمول در بسیاری از آزمایشگاه ها استفاده می شود. از فرمالین برای نگهداری بافت های زیستی و جانوران (مار، عقرب، حشرات) نیز استفاده می شود. بدین منظور لازم است یا از محلول فرمالین ده درصد استفاده کرده یا فرمالدهید 37 درصد را ده برابر با آب مقطر رقیق کرده و بعد از تمیز کردن بافت یا جانور مورد نظر در فرمالین قرار دهید. بنابراین، بهترین غلظت برای تثبیت بافتی محلول فرمالین 10% است که حاوی 4% فرمالدئید می باشد. برای گرفتن آب بافت یا جانور نیاز است هر هفته فرمالین آن به مدت یک ماه عوض شود.
فرق فرمالین با فرمالدهید چیست؟
فرمالدئید CH2O، ساده ترین آلدئید است. فرمالین نام محلول اشباع از فرمالدئید (37%) است. بنابراین، محلول فرمالین 10% حاوی 4% فرمالدئید می باشد.